HET VOORBURGSE KRANTJE         1- APRIL- 1999

Koerdische dichter Sertkaya:
“DICHTEN IS TOETREDEN TOT DE WERELD VAN DE GEVOELENS”
De  heer Sertkaya, is afkomstig uit turks gedeelte van koerdistan. Daar was hij leraar. Daardat hijsoms koerdisch op school gebruikte, zodat zijn leerlingen de lessen beter  zouden begrijpen, kwam hij in aanvaring met de outoriteiten. Sertkaya hield zicht eerste twee jaar in de bergen schuil en vluchten naar nederland waar hij inmiddel zo”n  acht jaar verblijft en zicht  in alle veijheid kan wijden aanzijn grootse passie: hij schrijven van gedichten.
Sertkaya werk in leiden en een laboratorium van de universiteit.
De belangrijkste reden voor Sertkaya om Turkije te ontvluchten, as dat hij daar niet in vrijheid kon leven.”Vrijheid is een breed begrijp maat als kored word je in Turkije erg beperkt. Zo word het ons  erg moeilijk gemaakt onze eigen taal en cultuur te gebruiken en door te geven aan onze kinderen. Ik was in mijn dorp leraar op een basisschool. In een  jaar moest ik drie keer naar de rechtbank. Jij heb koerdisch  gesproken met de kinderen, zeiden ze dan. Dat heb ik nooit ontkend, maar ik deed dat juist om ze  makkelijker en beter Turks te kunnen leren. Dat kunnen veel mensen in Nederland niet begrijpen, dat de politie opeens voor je deur staat en dat je moet meekoemen.”
KİND
“Dichten is het verfraaien van het leven”legt Sertkaya uit…”Daarom schrif ik ook gedichten over van alles en nog wat. Het is een kwestie van gevoel en spelen met de taal. Als dichter schrif je niet –ik ga naar Amsterdam-, maar- amsterdam kom bij me. In gedichten moeten de woorden op een speciale, bijna wiskundige manier bij elkaar zetten maar het samenvatten van het leven. Als ik met u zou praten in de taal van mijn gedichten, zou u denken dat ik gek ben geworden. Dat klink allemal makkelijk maar dat is het niet. Zo heb ik eens vier maanden op een woord gewacht.
Dichten is mijn leven, zonder kan ik niet.Het is ook geen hobby, want dat doe je bewust naast je werk. Ik ben juist de hele tijd bezig met denken of schrijven.

RIJK WERELD
Het belanngrijkste doel van gedichten is volgens Sertkay dat ze een boodschap overdragen aan mensen. “mijn boodschap is dat je taboes  moet doorbreken. Het  verbodene en de onvrijheid moeten bestreden worden  om een goede wereld te maken.In Turkije kon ik niet dichten wat ik wilde.Mijn paieren  moest ik overal in huis verstoppen en de politie heeft een keer alles in beslag genomen. Dat is net alsof je je kind verliest. Hier in Nederland  heb ik gelukkig al drie gedichten bundels kunnen uitgeven”
Als ik Sertkaya vraag war hij het dichten heeft geleerd, haalt hij zijn schouders op en steek hij zijn handen in de lucht, ”De school van de gedichten is het leven, het gaat om emoties. Dichten is toetreden tot de wereld van de gevoelens. Het is een ontzettend rijke wereld, waarvoor je niet een definitie kan geven. Op de middelbare school had ik veel belangstelling voor literatuur. Een leraar had al een gezegd –jej word schrijver-. Daarna begon ik mij ook voor poezie  te interesseren en ging ik gedichten schrijven…
NIEMAN
Momenteel bezig Sertkaya met zijn eerste roman. “Mijn boek gaat over alles wat ik heb gezien en meegemaakt. Het schommelt tussen ee roman en een autobiografie”.
Ondanks dat hij het in Nederland  op alle fronten goed heft, zou Sertkaya graag terug willen naar zijn geboorteland. “ Niemand wil zijn eigen land verlaten. Maar mijn dorp is als veel dorpen  door  het Turks leger vrijwel helemaal vernietigd.”.