KÖLN YÜRÜYÜŞÜ 09-02-2004

7 şubatta Köln başka bir kente dönüşmüştü....

Ne cazibesi solmuş alışagelmişliğin küçük hesapları, ne de sadece sahiblerini politik olarak tatmin eden mesafeli davranışların tıkanıklıkları....Hewler şehitleri ve bütün kürdistan şehitlerine karşı olan borcumuzu bir parça ödemenin vijdani rahatlığı.Orada ‘Ben sen o’ yoktu ‘Biz’ vardık.Orada ‘Bizimki-sizinki’ yoktu ‘Hepimizinki’ vardı.Orada zaferin yarısı sayılan gözü yaşlı birlik özlemine atılan bir önemli adım vardı.


Kaybetmeyi artık kader olmakta çıkarmanın anlamlı bilinci vardı.Orada siyasi hayatımda ilk kez binlerce kişinin kürdistan ulusal bayrağı altında ulusal özgürlüğü haykırmanın manzarasını gördüm.Yüreğim, balonlar patlatan, uçurtmalar uçuran bütün çucuksu coşkularıyla sevinç göz yaşlarını döküyordu.Kürdistanın dört parçasında farklı ideoloji, parti,ve görüşlerden sosyalisti, dinsici ateisti, librali,bütün hepimize gerekli olan ve hepimizin esas isteği olan ulusal özgürlük aşkına yan yana gelmişlerdi.Ve hepimizi içeren ulusal bayrağın altında omuz omuza yürüyorduk.

İşte köln yürüyüşünün anlamı ve önemi buydu.O yüzden Sami Abdurahman’lar bizlere bakıp gülümsüyordular.O yüzden Seyid Rıza’lar, Şex said’ler ‘Kadı muhamed’ler bizlere bakıp rahatlıyorlardı bir parça.

7 şubatta o yüzden Köln bir başka kente dönüşmüştü....

Orada ‘Ben sen’ yoktuk ‘Biz’ vardık

Orada ‘Bizim sizin’ yoktu ‘Hepimizin’ vardı

‘Hepimizin’ ötesi var mı?

Yoksa eğer, çoğu olgular gibi ‘oldu bitti’olmasın.Oldu ama bitmesin.Ulusal özgürlük davamızın en çok ihtiyac duyduğu birlikteliğimizi hasret, temenni olmaktan çıkarma sınavını artık başarmalıyız.Kayıplar hepimizindir, kazanımlar da hepimizin.Şehitler hepimizindir, kürdistan hepimizin.

‘Hepimiz’den öte yok.

Bu gerçekliği Köln yürüyüşü tekrar ıspatladı.Yıllardır tartışmaktan öte geçmeyen birliktelik isteğimizin somut, pratik bir göstersiydi köln yürüyüşü.Bir devamlılık ve gelenek olmasıyla, fırtınalı yaşamlarımıza girmesi en büyük dileğimizdir.

Kazanmak için buna mecburuz....

X x x x x x x x x

Bir ‘gözlemci’ olma durumumu, böyle hasret duyduğum coşkular adeta alıp götürüyor sevgili okurlar.Çoğu hallerde yaptığım gibi ‘etrafı kolaçan’ etmeye ne zamanım vardı, ne de doğrusu yazmak için ‘detaylarına inme’ diyeceğim adeta ‘mesleg’im ile uğraşmadım.Bunları bilerek bir kenara bırakmanın tembelliğini yaptım.Galiba fazlasını yapamazdım da. Değişik dost simalar, süpriz karşılaşamlar içinde dönüp dolaşmanın o güzel yoğunlugu içindeydim.Hani aradıklarımı bulmuşum da elimde uçacaklar gibi bir durum. Hewler şehitleri ve bütün anavatan şehitlerine saygı duruşundan sonra program açıklandı. Konuşmacının mikrofondaki soranice sesiyle güzel mesajlar verdiğini dinleyebildim.Şıvan başka bir güzel mesajlar verdi bir kaç dilden.Federasyona destek, ulusal özgürlük sloganları haykırıldı.Yürüyüs demokratik, hoş bir atmosferde geçti. Aynı sloganlar almanca da haykırıldı.

Her biri ile güzel anlamlı anılarımız olan arkadaşlarla karşılaştım.Yüzlerinde anılarımızın geçtiği diyarları beraberinden getirmişlerdi.Çewlik’i, Dersim’i,Van’ı Amed’i,Mardin’i yaşadım.

Ben işte böyle anlar içindeyken meğer saatler geçmiş de arkadaş ‘Seni bekliyorlar’ dediğini duydum.

-Neden?

-Neden mi? Burda mı kalacaksınız?

-Maalesef burada kalamayacagım ama bu atmosferi kendimde götüreceğim

Yola koyulduk ve ben kaç gündür bu güzel atmosferi yaşıyorum.

Evet 7 şubatta Köln, başka bir renk anaforuna dönüşmüştü.



İlhami Sertkaya