ÇEWLİK BİR ŞİİRDİR ŞİMDİ

Hem de şairi faili meçhula yitirilmiş öksüz bir şiir.Sonra anonimleşip her kesin sahip çıktığı sözlerde bir benim özlemimdir büyüyor.Zuladan büyüyor bunca sınırları pasportsuz arkasında deviren serüvenli ahım.Her geçtiğim dağda bir Çewlik yazdım beni ele vermeyen şifrelerle.’Buradan bir Çewlik’li geçmiş’demelerinin aşkına.İlk göz yaşım,beşiğim,yayla yerim ve esmer çocukluğumun büyüsüdür Çewlik.

Yado çeşmesinde kaldı serin nefeslerim.Peşkirimi deli rüzgarlar savurdu karér kırlarında.Puşt dünyaya Tırşonek ormanlarında okudum köklü lanetleri.Atımın terkisinde gri gülmelerim vardı.Akkoyunlar,Karakoyunlar,Timurlenkler sırtına bıçaklar vurdukları zamanlar ben yoktum.Ben yoktum Mogolların,İskenderlerin şafakları ateşlere verdikleri zamanlarda.Nesilden nesile süren bir zaza düğünüyüdüm yinede.Ne inkarlar dinledim, ne yokluğuma konulan kanunlar.İmhaları Dara Héni eteklerinde çatlattım.Yalın betonlarında, kuytularında sabahladım.Lastikler eskittim patikalarında.Bilirsin derza.Öfkelerimin burclarına ateşler dayanmaz.Kelepçeler,kasaturlar şimdi bir çocuk oyuncaklarıdırlar sevdamda.En anlamlı bakışlar bendedir.En asi duruşlar bende.En iyi hasretler,hüzünler anlar beni.Ben Çewlik’e doluyum.Ondandır red ettim şerefsiz akılları.Ben Çewlik’e deliyim. Ondandır kuşatmalara sığmadığım.Çetin savaşların çetin barışıyım.Zılgıtlarıma, halaylarıma tahammül etmeyen ne çürüyen paşalar gördüm.Edebiyatımı çalan hırsız aydınlar gördüm.Kılamlarımı pazarlayan dalkavuk sanatcılar bildim.Kitaplarda, el ırkcılarının deneme teziydim.Adım sanım yasaktı.Ondandır Çewlik’e Bingöl dediler.İşgalime asayiş dediler.Vay aşagılığı hukuk sanan zihniyet! Vay,İnkarımı adalet bilen akıl! Ne politik hilebazlar,ne imhama iştahı kabaran cinayetler fayda etmedi duruşuma.

Çewlik deyip geçmeyin.Kartal bakışlı yiğitler diyarıdır.Her gülün büyüdüğü bir uçurumu vardır bilmezsiniz. Orada başlattım büyük yolculuklarımı.Büyük umudum orada.Uzak yağmur iklimlerine kazıdım adını.Künyesi içimde akan bir ırmaktır şimdi.Her şafak aşklarım yenilenir orada.Saklı bir müjdemdir çewlik.Büyük günüm. Düşlerimin piri.Gerçekleşmekten başka mümkünü olmayan hayallerimin kutsal özgürlüğü.Duygularımın bütün zazaca ihtimalleri.Ondandır bütün kılamları Çewlik biliyorum.Bütün şiirlerde Çewlik okuyorum.Güne Çewlik’le dokunuyorum.Baba ocağım,ana kucağım.Sularunda yine yıldızlarla oynayacağım.Yeni atlar koşturacağım kırlarında.Duvar diplerinde kalmış esmer çocukluğumu bulup,ormanlarında özgürlük aşklarını bayraklaştırıp koşacağım.Çıkıp Şerafettin dağlarında hüzünler eriten çoban kavallarındaki koyunları yola getiren ve akılsız akılları dinletemeyen sesleri,ruhlarına petrol ve servet dikeni batmış soyumun aşağılık inkarcısının suratına patlatacağım.Yıkılan yaylaların enkazlarından,daha hukuk bilmecelerini oynayan masalcıların acımasızlıklarına,rüyalarına bir baldıran zehiri gibi sokacağım.Yalancı dervişlerin, cüzdanlarına bağlanmış vijdan(sızlık)ların bir küfür gibi dayattıkları inkar demokrasisi tiyatrolarını dumana çevireceğim.

Sen yarım kalmış bir şiirsin Çewlik. Yarım kalmış özlemlerimin büyüyen öfkesi.Bedeller vermiş şafakların yelisin.Yüreğimde nakşedilen özgürlük manifestosunun hasret çiçeği.Sen bir sevdasın Çewlik.Aşkına yedi iklim yollara düştüğüm.Ateşler biçtiğim, zindanlar geçtiğim.

Sen içimin en fırtınalar koparan yerisin.Senden öğrendim o büyük sevmeyi.Kör karanlık zamanlarda pusulasız yürümeyi.Ondandır her bir kuytuluğunda zulmün boyunu aşan hatıralarım vardır.Kayalarında şifrelerim saklıdır.Dağlarınla bölüştüm yanlızlığımı.Yarama otlarını sürdüm.Kanatlandığım eşkiya kuş, işte şu gögsümde duruyor.

Şimdi ben raysız, istanyosuz trenlerde mesela Ren nehrinden geçeceğim

Şimdi ben bir mülteci işi, bir ülkeden, bir ülkeye gireceğim.

Kondüktörler sorsalar biletsizliğimi

Yüreğimi açıp seni göstereceğ

ŞİMDİ BEN YARIM KALMIŞ ŞİİRLERİ ÇEWLİK DİYE BÜTÜNLEYECEĞİM.


İlhami Sertkaya