ÇEWLİK BİR ŞİİRDİR
ŞİMDİ
Hem
de şairi faili meçhula yitirilmiş öksüz bir şiir.Sonra anonimleşip her kesin sahip çıktığı
sözlerde bir benim özlemimdir büyüyor.Zuladan büyüyor bunca sınırları pasportsuz arkasında deviren serüvenli
ahım.Her geçtiğim dağda bir Çewlik yazdım beni ele vermeyen şifrelerle.’Buradan bir Çewlik’li
geçmiş’demelerinin aşkına.İlk göz yaşım,beşiğim,yayla yerim ve esmer çocukluğumun
büyüsüdür Çewlik.
Yado çeşmesinde
kaldı serin nefeslerim.Peşkirimi deli rüzgarlar savurdu karér kırlarında.Puşt dünyaya Tırşonek
ormanlarında okudum köklü lanetleri.Atımın terkisinde gri gülmelerim vardı.Akkoyunlar,Karakoyunlar,Timurlenkler
sırtına bıçaklar vurdukları zamanlar ben yoktum.Ben yoktum Mogolların,İskenderlerin şafakları
ateşlere verdikleri zamanlarda.Nesilden nesile süren bir zaza düğünüyüdüm yinede.Ne inkarlar dinledim, ne yokluğuma
konulan kanunlar.İmhaları Dara Héni eteklerinde çatlattım.Yalın betonlarında, kuytularında sabahladım.Lastikler
eskittim patikalarında.Bilirsin derza.Öfkelerimin burclarına ateşler dayanmaz.Kelepçeler,kasaturlar şimdi
bir çocuk oyuncaklarıdırlar sevdamda.En anlamlı bakışlar bendedir.En asi duruşlar bende.En iyi
hasretler,hüzünler anlar beni.Ben Çewlik’e doluyum.Ondandır red ettim şerefsiz akılları.Ben Çewlik’e
deliyim. Ondandır kuşatmalara sığmadığım.Çetin savaşların çetin barışıyım.Zılgıtlarıma,
halaylarıma tahammül etmeyen ne çürüyen paşalar gördüm.Edebiyatımı çalan hırsız aydınlar
gördüm.Kılamlarımı pazarlayan dalkavuk sanatcılar bildim.Kitaplarda, el ırkcılarının
deneme teziydim.Adım sanım yasaktı.Ondandır Çewlik’e Bingöl dediler.İşgalime asayiş
dediler.Vay aşagılığı hukuk sanan zihniyet! Vay,İnkarımı adalet bilen akıl! Ne politik hilebazlar,ne
imhama iştahı kabaran cinayetler fayda etmedi duruşuma.
Çewlik deyip geçmeyin.Kartal bakışlı
yiğitler diyarıdır.Her gülün büyüdüğü bir uçurumu vardır bilmezsiniz. Orada başlattım büyük
yolculuklarımı.Büyük umudum orada.Uzak yağmur iklimlerine kazıdım adını.Künyesi içimde
akan bir ırmaktır şimdi.Her şafak aşklarım yenilenir orada.Saklı bir müjdemdir çewlik.Büyük
günüm. Düşlerimin piri.Gerçekleşmekten başka mümkünü olmayan hayallerimin kutsal özgürlüğü.Duygularımın
bütün zazaca ihtimalleri.Ondandır bütün kılamları Çewlik biliyorum.Bütün şiirlerde Çewlik okuyorum.Güne
Çewlik’le dokunuyorum.Baba ocağım,ana kucağım.Sularunda yine yıldızlarla oynayacağım.Yeni
atlar koşturacağım kırlarında.Duvar diplerinde kalmış esmer çocukluğumu bulup,ormanlarında
özgürlük aşklarını bayraklaştırıp koşacağım.Çıkıp Şerafettin dağlarında
hüzünler eriten çoban kavallarındaki koyunları yola getiren ve akılsız akılları dinletemeyen
sesleri,ruhlarına petrol ve servet dikeni batmış soyumun aşağılık inkarcısının
suratına patlatacağım.Yıkılan yaylaların enkazlarından,daha hukuk bilmecelerini oynayan
masalcıların acımasızlıklarına,rüyalarına bir baldıran zehiri gibi sokacağım.Yalancı
dervişlerin, cüzdanlarına bağlanmış vijdan(sızlık)ların bir küfür gibi dayattıkları
inkar demokrasisi tiyatrolarını dumana çevireceğim.
Sen yarım kalmış bir şiirsin
Çewlik. Yarım kalmış özlemlerimin büyüyen öfkesi.Bedeller vermiş şafakların yelisin.Yüreğimde
nakşedilen özgürlük manifestosunun hasret çiçeği.Sen bir sevdasın Çewlik.Aşkına yedi iklim yollara
düştüğüm.Ateşler biçtiğim, zindanlar geçtiğim.
Sen içimin en fırtınalar koparan
yerisin.Senden öğrendim o büyük sevmeyi.Kör karanlık zamanlarda pusulasız yürümeyi.Ondandır her bir kuytuluğunda
zulmün boyunu aşan hatıralarım vardır.Kayalarında şifrelerim saklıdır.Dağlarınla
bölüştüm yanlızlığımı.Yarama otlarını sürdüm.Kanatlandığım eşkiya
kuş, işte şu gögsümde duruyor.
Şimdi ben raysız, istanyosuz trenlerde mesela Ren nehrinden
geçeceğim
Şimdi ben bir mülteci işi, bir ülkeden, bir ülkeye gireceğim.
Kondüktörler sorsalar
biletsizliğimi
Yüreğimi açıp seni göstereceğ
ŞİMDİ BEN YARIM KALMIŞ
ŞİİRLERİ ÇEWLİK DİYE BÜTÜNLEYECEĞİM.
İlhami Sertkaya
|
|
|
|
|
|
|
|
|